تغذیه فنچ

در این مقاله سعی داریم در مورد تغذیه فنچ بالغ، فنچ جوجه و نوجوان صحبت کنیم. فنچ‌ها از پرندگان قاره استرالیا هستند که در گله‌های حتی چند هزارتایی در دشت‌های این قاره زندگی می‌کنند.

فنچ‌ها زندگی اجتماعی را خیلی دوست دارند. اغلب مردم با این پرنده کوچک آشنایی دارند یا از آن نگهداری کرده‌اند. این پرنده انواع گوناگونی دارد، اما اغلب فنچ های در ایران از نوع (finch zebra) هستند. زیبایی، آواز این پرنده، شیطنت‌ها و از همه مهم‌تر قابلیت تکثیر بسیار آسان آن باعث جذب طرفداران این پرنده شده است. فنچ‌ها جثه کوچک داشته و در مقایسه با بسیاری از گونه‌های پرندگان زینتی ارزان‌ترین پرندگان هستند.

شمار زیادی از فنچ‌ها تحت شرایط قفس به خوبی تولید مثل می‌کنند. برخی از گونه‌های فنچ مثل، فنچ راه راه (ZEBRAFINCH) و فنچ گلدین (GOULDIAN FINCH)، چنان به شدت مورد ثکثیر قرار گرفته‌اند که اکنون آن‌ها به عنوان پرندگان اهلی محسوب می‌شوند.

بسیاری از فنچ‌ها صداهایی از خود در می‌آورند اگر چه ممکن است این صداها حالت آواز و موسیقی نداشته باشد. بیشتر آن‌ها فوق العاده رنگارنگ و زیبا هستند و در طبیعت به حالت جفت زندگی می‌کنند. بنابراین ما نیز بهتر است آن‌ها را در قفس بصورت جفت و در خانواده‌های کوچک یا گروه‌هایی از گونه‌های مختلف نگهداری کنیم.

آشنایی با فنچ

• فنچ از جنس سهره است که برخی از گونه‌های آن نظیر فنچ راه راه بومی استرالیا است.
• برخی دیگر در مناطق وسیعی از اروپا پراکنده‌اند.
• گونه‌های دیگری از این پرنده را می‌توان در اندونزی و تیمور شرقی به صورت بومی و در آمریکا، پرتغال و پورتوریکو بصورت رها سازی شده یافت.
• این پرندگان در دشت‌های باز با درخت و درختچه‌های پراکنده زیست می‌کنند.
• این پرندگان با مزاحمت‌های انسان نیز کنار می‌آیند.
• در مکان‌هایی که زیستگاهشان از بین می‌رود و جای آن را ساخته‌های دست بشر می‌گیرد نیز به زندگی ادامه می‌دهد.

چه غذاهایی به فنچ بدهیم؟

• به طور معمول، فنچ‌ها به عنوان پرندگان کوچک که بین چهار تا هفت سال زندگی می‌کنند شناخته شده‌اند.
• مواد غذایی پرنده سهره و انواع آن را می‌توان از فروشگاه‌های عرضه حیوانات خانگی خریداری کرد.
• یکی از مهم‌ترین کارهایی که نیاز است روزانه انجام شود تعویض آب آشامیدنی است.
• برای برخی از مردم تعویض آب به صورت روزانه مشکل است.
• این دسته از افراد می‌توانند به جای استفاده از ظرف آب از تیوپ‌های آب‌دهی استفاده نمایند.
• مواد غذایی پرنده فنچ باید دارای تعادل فرمول دانه و حاوی مکمل‌های مفید باشد.
• رژیم غذایی باید حاوی سبزیجات، میوه و یا اسفناج باشد.
• خیار و هویج رنده شده نیز می‌تواند به فنچ داده شود.
• سیب و موز نیز برای فنچ است مفید است زیرا برای رشد و نگهداری استخوان لازم است.

استفاده از مواد دارای کلسیم در تغذیه فنچ

• کلسیم به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مکمل‌های مواد غذایی فنچ شناخته‌شده است.
• به‌طورمعمول کلسیم را می‌توان از Cuttlebone و دستورالعمل‌های غذایی تخم‌مرغ به دست آورد.
• هشتاد درصد از مواد غذایی پرنده باید در خانه توسط صاحبان فنچ آماده شود.
• موادی که در ساخت مواد غذایی پرنده در خانه موردنیاز است شامل:

نخودفرنگی پخته، چغندر، سیب‌زمینی هندی یا شیرین، کدوتنبل، کلم برو کلی، جوانه بروکسل، برگ شلغم، کاهو، قاصدک (dandelions)، برگ کرفس، کاسنی فرنگی، زردآلو، جعفری، مرکبات، موز، سیب، پنیر رنده شده، غذای خشک گربه و سگ، تخم‌مرغ آب پز و تخم آفتابگردان پوست‌کنده و بی‌نمک است.

• برای آماده‌سازی تغذیه فنچ، در ابتدا انواع سبزی‌هایی که در بالا ذکرشده است به‌صورت مربع‌های کوچک خرد شود
• سپس این سبزی‌ها در ظرف غذای کم‌عمق قرار می‌گیرد.
• ظرف غذا باید در قفس فنچ باشد.
• میوه خردشده از خانواده مرکبات، موز و زردآلو باید با سبزی‌ها مخلوط شود.
• همچنین می‌توان یک ظرف کوچک حاوی سیب را در قفس فنچ قرارداد زیرا بسیار مطلوب پرنده است.

نکات مهم در تغذیه فنچ (بخش اول)

• فنچ‌ها همچنین غذاهای زنده مثل کرم و یا سایر حشرات را نیز دوست دارند.
• این پرندگان عاشق ارزن هستند و شما باید در ظرف غذای آن‌ها به‌طور مرتب ارزن کافی قرار دهید.
• بهتر است ارزن ریز مخصوص فنچ را خریداری کنید اما به جوجه فنچ‌هایتان می‌توانید ارزن درشت بدهید تا عادت کنند.
• آن‌ها همچنین به شاخه کوچک ارزن نیز علاقه‌مند هستند.
• یک یا دو پرنده یک شاخه کوچک را در عرض چند روز خواهد خورد.
• فنچ‌ها در خوردن بسیار حریص و شلوغ هستند، مثلاً دانه‌ها را به هر سو پخش می‌کنند.
• البته این رفتار کمک زیادی به تکثیر دانه‌ها در طبیعت می‌کند.

• شما حتماً باید ظرفی کاسه مانند به عمق بسیار کم در کف قفس تعبیه کنید.
• آن ظرف را پر از آب کنید تا فنچ‌ها درون آن آب‌بازی کنند.
• تأکید می‌کنیم اگر عمق ظرف زیاد باشد ممکن است منجر به خفگی پرنده شود.
• پس عمق ظرف باید کم باشد. توجه کنید در زمان تخم‌گذاری هرگز ظرف آب برای فنچ قرار ندهید.
• گذاشتن مقداری خاک در قفس آن‌ها بسیار مفید است و پرنده‌ها خود را با آن تمیز می‌کنند.

• فنچ‌ها اگر با تغذیه مناسب روبرو شوند زمانی که به سن دوماهگی می‌رسند بالغ می‌شوند و توانایی تشکیل خانواده وجفت گیری را خواهند داشت.
• جفت‌گیری و آماده شدن برای تولیدمثل زمانی دیده خواهد شد که بهترین شرایط نگهداری را با موارد ذکرشده برای پرنده بدون هیچ‌گونه مزاحمتی مهیا کنید.

نکات مهم در تغذیه فنچ (بخش دوم)

• همچنین در طول دوره تخم‌گذاری و خوابیدن روی تخم‌ها، دارندگان و پرورش دهنگان زیادی توصیه می‌کنند که یک خوراک دستی مخصوص پرنده شامل انواع دانه‌های خیس‌خورده را در لانه پرنده قرار دهید زیرا خوراکی مقوی برای فنچ‌ها محسوب می‌شود. مزیت استفاده از این پودرهای دست‌ساز آماده برای تغذیه فنچ‌ها در این است که در هنگام غذا دادن به جوجه‌های تازه از تخم درآمده والدین راحت‌تر خواهند بود و جوجه‌ها بهتر می‌توانند این فرمول غذایی را هضم کنند.

• دلیل استفاده از این غذای دستی برای فنچ‌ها قبل از شروع دوران زادوولد آشنایی و عادت کردن فنچ‌ها به این غذا بیان می‌شود تا در روزهای بعد والدین بتوانند از این غذا برای تغذیه جوجه‌های جوان استفاده کنند. وقتی فنچ‌ها در موقعیت‌های استرس‌زا مانند تعویض محل زندگی، تولیدمثل، از دست دادن جفت و غیره می‌باشند بهتر است به رژیم غذایی آن‌ها مقداری پودر ویتامین محلول در آب اضافه نمود.

• در هفته دو بار مولتی ویتامین و کلسیم به ظرف آب اضافه کنید. بعد از ۶ یا ۷ ساعت آب را عوض کنید زیرا مولتی ویتامین ته‌نشین می‌شود. ظرف آب را با کمی مایع ظرف‌شویی و ابر ظرف‌شویی با آب داغ خوب بشویید.

• می‌توانید در هفته دو مرتبه برنج بدون روغن به فنچ بدهید.

• در ارزن مقداری سنگریزه تمیز و ضد عفونی شده بریزید.

تامین ویتامین‌های مورد نیاز در تغذیه فنچ

برای تأمین پروتئین موردنیاز در تغذیه فنچ می‌توان از مواد غذایی مانند پنیر رنده شده، غذای خشک گربه و سگ و کنسرو تن ماهی استفاده کرد.

کلسیم یک ماده معدنی ضروری تکمیل‌کننده رژیم غذایی فنچ‌های راه راه محسوب می‌شود.

کلسیم برای رشد و استحکام استخوان‌بندی پرنده و همچنین در فنچ‌های ماده برای تخم‌گذاری بسیار ضروری و مهم است.

واضح است که نیاز به کلسیم در فنچ‌های ماده در طول دوره تخم‌گذاری بسیار حادتر و شدیدتر است.

پودر استخوان موجود در فروشگاه‌های غذای حیوانات ساده‌ترین روش برای تأمین کلسیم موردنیاز پرنده است. مخلوط تخم‌مرغ به‌عنوان یکی از مواد غذایی می‌تواند توسط فنچ‌ها به مدت حداقل سه بار در هفته خورده شود.

استفاده از تخم مرغ در تغذیه فنچ

• یک عدد تخم‌مرغ را در ظرف آب بجوشانید.
• بعد از سرد شدن تخم‌مرغ را پوست‌کنده و به قطعات کوچک خرد کنید.
• برای تأمین کلسیم موردنیاز فنچ در حدود یک قاشق غذاخوری از دانه آفتابگردان پوست گرفته و بدون نمک استفاده کنید.
• فنچ‌ها نیاز زیادی به مولتی ویتامین ندارند می‌توان مقدار بسیار کمی مولتی ویتامین به آب آشامیدنی فنچ اضافه کرد، (فقط ارزن و آب مناسب است).

در ادامه قصد داریم در مورد فنچ جوجه و همچنین تغذیه فنچ جوجه صحبت کنیم.

فنچ جوجه

از سال ۱۴۷۸ میلادی که جزایر قناری به تصرف اسپانیایی‌ها درآمد، تعداد زیادی از فنچ‌ها یا سهره‌های وحشی و همچنین تعدادی قناری ازآنجا به اسپانیا آورده شد و چون این پرندگان آوای دل‌نشینی داشتند به‌تدریج اسپانیایی‌ها به پرورش این‌گونه پرندگان در منازل علاقه‌مند شدند و چندی نگذشت که تکثیر انبوه این‌گونه پرندگان توسط برخی از پرورش‌دهندگان اسپانیایی آغاز گردید و سپس برای فروش به سایر کشورهای اروپایی صادر گردید؛ اما پرورش فنچ از دیرباز در کشورهای مختلف نظیر هندوستان، ایران و چین رواج داشته است و در ادبیات فارسی کهن، نام (سهره) به‌وفور دیده می‌شود.

تغذیه فنچ جوجه

تغذیه فنچ جوجه بسیار شبیه به نوزاد انسان است. فنچ جوجه نیاز به یک رژیم غذایی خاص از غذاها و تغذیه مکرر از پدر و مادر خود را به‌منظور سالم ماندن دارد.

هفته اول زندگی یک فنچ مرحله خروج از زونا است و مرحله بعد خروج از آشیانه است که دو هفته به طول می‌انجامد.

در طی این دو مرحله، بسیار مهم است که مادرش او را گرم نگه دارد و تغذیه کند، فنچ‌ها به‌طورکلی نوزادان خود را با انواع دانه تغذیه می‌کنند؛ مانند تخم آفتابگردان و دانه‌های قاصدک.

فنچ آمریکایی نوزادان خود را با حشرات کوچک، ازجمله شته و جنتس تغذیه می‌کند. رژیم غذایی فنچ‌ها عمدتاً شامل حشرات است.

رژیم غذایی فنچ جوجه و نوجوان

دو تا چهار هفته پس از مرحله خروج از زونا، فنچ شروع به پر درآوردن می‌کند در طول این مرحله عضله‌های بال فنچ و پر پرواز آن بزرگ می‌شود. هرچند جوجه آماده است که از لانه خارج شود اما هنوز به پدر و مادر برای مراقبت وابسته است. او هنوز هم به پدر و مادر خود برای آوردن دانه‌ها و حشرات به لانه وابسته است. دوره پر درآوردن یک تا دو هفته به طول می‌انجامد.

تغذیه فنچ نوجوان پس از دوره‌ی نوپا شدن آغاز می‌شود. او به‌تدریج می‌آموزد که مانند بزرگ‌سالان غذا بخورد. اگرچه رژیم غذایی او هنوز هم حاوی دانه‌ها و حشرات می‌باشد. همچنین گیاهانی مانند بوته خار، انواع گزنه، توت وحشی و شهد نیز از خوراک فنچ جوان است. ۳ تا ۴ ماه طول می‌کشد تا یک فنچ جوان به یک فنچ بالغ تبدیل شود.

باید مراقب تغذیه جوجه‌های یتیم باشید. اگر جوجه‌ای را پیدا کردید برای اینکه تشخیص دهید جوجه در چه سن و سالی است باید اجازه دهید جوجه روی انگشت شما بنشیند. اگر جوجه قادر است که انگشت شمارا محکم بگیرد جوجه در مرحله نوپا می‌باشد. اگر یک جوجه نوپاست آن را دوباره رها کنید زیرا والدینش حتماً به غذا دادن به او ادامه خواهند داد. جوجه حتماً باید به آشیانه خود برگردانده شود.

پرهیزات غذایی و دانه‌های مکمل

برخی مواد غذایی برای سلامتی فنچ جوجه و فنچ بالغ بسیار خطرناک است ازجمله مواد غذایی کافئین دار مانند قهوه و کاکائو.

فنچ نمی‌تواند مواد کافئین دار را هضم کند درنتیجه دچار کم‌آبی و تشنج می‌شود.

همچنین روغن‌های گیاهی می‌تواند عایق پرهای فنچ که گرمای موردنیاز پرنده را تأمین می‌کند از بین ببرد. درنهایت، از مواد غذایی بیات و کپک‌زده که می‌تواند باعث عفونت‌های تنفسی شود، باید اجتناب کرد.

شما می‌توانید فنچ بالغ و جوجه‌ها را با دانه‌های مکمل آشنا کنید.

ازآنجاکه پدر و مادر و نوزادان آن‌ها دانه‌ها و حشرات را می‌خورند، شما می‌توانید دانه‌های وحشی که حاوی دانه‌های آفتابگردان هستند در برنامه غذایی آن‌ها قرار دهید (دانه‌های آفتابگردان و ارزن و حشرات ازجمله کرم را در وعده غذایی پرنده قرار دهید).

شما همچنین می‌توانید مواد غذایی غیرمتعارف مانند نان، میوه‌ها و چربی کمر گوسفند را در اختیار فنچ قرار دهید. تغییر دانه پرنده غالباََ تضمین مواد غذایی تازه است. غذاهای مرطوب یا قدیمی ممکن است باعث بیماری در پرندگان شود.

پیشنهاد می‌کنیم مقاله مراقبت از فنچ را مطالعه نمایید.

عوارض ناشی از کمبود ویتامین ها

در زیر عوارض ناشی از کمبود ویتامین‌ها را برای فنچ‌ها، با هم مطالعه می‌کنیم:

کمبود ویتامین A

• موجب کوری – نقرس – تلفات جنینی در روزهای اول و دوم رشد جنین بخاطر نارسایی سیستم گردش خون و کاهش میزان خروج جوجه ها از تخم می‌شود.
• معمولاََ علت کمبود این ویتامین استفاده از سبزیجات و مصرف غذای کهنه می باشد.

کمبود ویتامین D

• موجب نرمی استخوان و کج شدن استخوان‌های بلند ( مثل ساق پا )، کاهش ضخامت پوسته تخم و مرگ جنین در اواخر دوران جوجه کشی می‌شود.
• معمولاََ به علت عدم دسترسی پرنده به نور آفتاب بروز می کند.

کمبود ویتامین E

• موجب عدم باروری تخم‌ها، ضعف جوجه خارج شده از تخم، مرگ در روزهای اولیه پس از بیرون آمدن از تخم همراه با خیز زیر پوستی و آتروفی عضلانی می شود.
• در اثر مصرف دان یا مواد چرب اکسید شده بروز می‌کند.

کمبود ویتامین B1

• موجب به دنیا آمدن جوجه‌های ضعیف و دارای لرزش می شود که ظرف چند روز پس از بیرون آمدن از تخم تلف می شوند.
• این ویتامین در درمان افسردگی مناسب است و حفظ میلین عصبی را بر عهده دارد.

کمبود ویتامین B2

• موجب فلجی و جمع شدگی پنجه پا از مرحله دوم رشد جنینی به بعد می شود.
• کاهش هج را سبب می شود.

کمبود ویتامین B6

• به سبب نقش مهمش در رشد اولیه جنین، کمبودش موجب افزایش مرگ و میر جنین می‌شود.
• جیره‌های غذایی حاوی پروتئین زیاد بطور ثانویه موجب کمبود این ویتامین می شود.
• کمبود همزمان این ویتامین و ماده معدنی منگنز موجب بزرگ شدن مفصل خرگوشی ( مفصل بالای ساق پای پرنده) شده و منجر به در رفتگی پا به یک طرف می گردد.

کمبود ویتامین B12

• موجب کم خونی و مرگ در دوران اولیه و گاهی موجب تحلیل رفتن رشد عضلانی در مرحله دوم رشد جنینی می‌شود.
• کمبود اسید پنتوتنیک نیز موجب رشد و بروز پرهای غیر عادی همراه با خونریزی زیر پوست در مرحله سوم رشد جنینی می گردد.

نکات قابل توجه در مورد تغذیه فنچ

• مصرف بی رویه بسیاری از مواد معدنی یا ویتامین‌ها موجب مسمومیت و بیماری می‌شود (خصوصاََ ویتامین‌های محلول در چربی مانند ویتامین A , D , E و مواد معدنی مانند سلنیم)
• از این رو توصیه می‌گردد در مصرف ویتامین جانب احتیاط رعایت شود و بیش از مقدار لازم تجویز نگردد.
• در تغذیه پرنده ماده باید بر میزان ویتامین پریمیکس توجه داشت.
• مصرف ویتامین‌ها در جیره غذایی باید به گونه ای حساب شده باشد به ویژه در مصرف سلینوم و ویتانین E باید بسیار دقت کرد.
• کلسیم و فسفر، میزان هر یک از این دو ماده به تنهایی و نسبت بین آن‌ها، تاثیر زیادی بر ضخامت پوسته تخم و رشد استخوان‌بندی جنین دارد.
• کمبود آن‌ها و یا عدم تعادل بین آن دو موجب کاهش قدرت جوجه در بیرون آمدن از تخم می شود.
• جوجه های مبتلا به کمبود کلسیم و فسفر دارای ران های ضخیم و بال‌های کوتاه همراه با خیز زیر پوست گردن و نرمی استخوان می‌باشند.

عواقب کمبود اسید فولیک، و بیوتین و منزیم برای فنچ

• کمبود اسید فولیک موجب مرگ و میر جوجه در دوره اولیه رشد در اثر کم خونی و گاهی مرگ و میر در هنگام بیرون آمدن جوجه از تخم می‌شود. بر اثر مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک نیز بروز می‌کند. زیرا آنتی بیوتیک موجب از بین رفتن باکتری‌های روده‌ای که مسئول ساختن این ویتامین هستند، می‌شود.

• کمبود بیوتین موجب مرگ و میر در مرحله اول و سوم رشد جنینی همراه با تغییر شکل منقار به صورت منقار طوطی شکل و کوتاه شدن طول استخوان‌ها می‌شود.

• منیزیم این ماده معدنی در تنظیم رشد استخوانی نقش داشته و کمبود آن موجب بیماری پروزیس، کوتاه شدن طول بال، خیز زیر پوستی و رشد منقار طوطی شکل می شود.

برخی از علائم قابل مشاهده بیماری

برخی از علائم قابل‌مشاهده هنگام بروز بیماری در پرندگان رفتار بی‌تفاوت، تنگی نفس، چشم‌های قرمز و ملتهب، خروج ترشحات از چشم و بینی، کم‌اشتها شدن، اسهال و فضولات رنگی، پف کردن غیرعادی پرها، ژولیدگی و آلودگی پرها، تورم پوست پا یا منقار، گوشه‌گیری، عدم تحرک کافی، تنگ شدن و نیمه‌باز شدن چشم‌ها، کج کردن گردن، دورنگه داشتن بال‌ها از بدن، مشاهده انگل‌های خارجی در میان‌پرها هست.

شما باید قادر به تشخیص علائم بیماری در فنچ باشید تا هم فنچ بیمار را درمان کنید و هم از سرایت بیماری به پرنده‌های دیگر جلوگیری کنید.

علائم بیماری

• باید به این نکته توجه داشت که این پرنده فقط در هنگام خواب می‌نشیند.
• بیشتر اوقات در حال پرواز است و به هیچ وجه در کف قفس نمی‌خوابد.

• به پرهای پرنده خود دقت کنید.
• یک پرنده بیمار پرهای خود را کمی از بدن دور نگه می‌دارد که حالتی پُف مانند دارد.
• فنچ سالم پرهای خود را در نزدیکی بدن نگاه می دارد و همواره بال هایش صاف و براقند.

• به تنفس پرنده دقت کنید.
• اگر فنچ با صدای بلند و منقار باز تنفس کند ممکن است به یک بیماری تنفسی دچار شده باشد.

• بر آب و غذای پرنده دقت کافی داشته باشید.
• اگر با پرنده آشنا باشید هیچ‌گونه تغییری در عادات غذایی پرنده مشاهده نمی‌کنید.

• یک فنچ سالم چشمانش را باز نگه می‌دارد در حالی که فنچ بیمار چشم‌هایش را بسته یا نیمه باز نگه می‌دارد حتی در حالی که مشغول خوردن و آشامیدن است.
• همچنین ممکن است خروج ترشحاتی از چشم پرنده بیمار مشاهده کنید.

بررسی مخرج فنچ

• مخرج مرطوب و کثیف معمولاً نشانه بیماری است.
• به هرگونه تغییر در رفتار فنچ توجه کنید؛ زیرا آن‌ها شکارچیان ماهری هستند به همین دلیل می‌توانند علائم بیماری را به‌خوبی پنهان کنند.
• هرگونه تغییر در رفتار ممکن است نشانه‌ای از بیماری باشد.
• مدفوع فنچ باید کنترل شود؛. مدفوع باید همیشه سفید و خشک باشد.
• اگر مدفوع خشک، زرد، سبز و یا هر رنگ دیگری باشد می‌تواند علامتی از بیماری باشد.
• این پرنده به‌طورمعمول سروصدا می‌کند و آواز می‌خواند زمانی که ناگهان ساکت می‌شود باید به سالم بودنش شک کرد؛ زیرا در هنگام بیماری پرنده می‌خواهد انرژی خود را ذخیره کند.
• امتناع از خوردن و آشامیدن به دلیل بیماری، برای پرنده بسیار خطرناک است.
• گاهی پرنده در کنار ظرف غذا می‌نشیند اما چیزی نمی‌خورد پس در هنگام تغذیه فنچ مطمئن شوید که حتماً پرنده دانه برداشته و می‌خورد.

نکته مهم

یک فنچ می‌تواند بیمار باشد حتی اگر مانند همیشه غذا و آب بخورد. قفس بیش‌ازحد کوچک و فقدان نور طبیعی می‌تواند باعث افسردگی فنچ شود و باعث می‌شود فنچ بیمار به نظر برسد. پس اگر با پرنده‌ای افسرده روبه‌رو شدید در ابتدا سعی کنید در محیط زندگی او تغییراتی ایجاد کنید.

کلام پایانی

به پایان مقاله تغذیه فنچ رسیدیم؛ امیدواریم که برای شما مفیده بوده باشد.

شما همچنین می‌توانید جهت خرید و فروش انواع حیوانات خانگی از جمله پرندگان به وبسایت واسط کالا یا اپلیکیشن واسط کالا مراجعه نمایید و بصورت راحت و بدون دردسر آگهی خودرا ثبت کنید و بعد از یک مدت کوتاه پرنده‌ی مورد نظر خود را بخرید یا بفروشید.

پیشنهاد می‌کنیم مطالب دیگر ما را در مورد این پرنده بخوانید:

فنچ راه راه و هرآنچه که باید درباره‌ی این پرنده بدانیم

فنچ سرسیاه

جنسیت فنچ را از چه طریقی می‌توان تشخیص داد؟

قفس مناسب برای فنچ

منبع: راهنمای جامع حیوانات